Muammer Yanmaz'ın yani namı değer Ali Baba'nın kurucusu olduğu muhteşem fotoğrafçılık grubu 40 Haramiler, benimde 72.dönem haramilerine dahil olmam ile birlikte hayatımda vazgeçemeyeceğim bir yere oturdu.
Ve yaklaşık 1,5 sene önce başlayan fotoğraf maceram ilk meyvesini verdi.
İlk defa çektiğim bir fotografim karma bir sergide sergilenecek:)) 40haramiler olarak katildigimiz serginin konusu "İnsan Hikayeleri" . Alibaba gectigimiz haftalarda bir duyuru yapti sosyal medyadaki grup sayfamizda, boyle bir sergi olacagini ve katilmak isteyenlerin fotograflarini kendisine gonderebileceklerini sonrasinda uygun bulduklarinin buyuk olcekli basilip sergilenecegini bldirdi. göndermiş olduğum 3 fotoğraftan bir tanesi uygun bulundu:))
Gercekten cok buyuk bir heyecan ilk defa bulunacagim bir taraf . Hep izleyen seyreden olurken bu kez yaratan taraf olmak cok ilginc...:)
Efendim serigimiz 10 Ekim itibariyle Galatada bulunan Sen Jorj Avusturya Hastanesinde sergilenmeye başlandı ne zaman biteceği şu an kesin değil. Hastane dediysem bildiğiniz insanın içini sıkan bunaltan hastanelerden değil, bir kere muhit dolayısıyla Galatanın verdiği bir güzellik ayrıca da ortada dolaşan rahibe kıyafetine benzeyen üniformalarıyla hemşireler ortamı güzelleştiriyor. Avrupalıların sanata verdiği değeri de belirtmeme gerek yok tabi sergi açlışında sahne alan Koralistanbul korosu ve sonrasındaki kokteyl kaliteyi gayet açık şekilde gösteriyordu.
Fotografa gelince; Veli Efendi hipodromunda eğitim gören bir apranti ve egitimlerinde kullandiklari eski yaris atlarindan biri. Hikayesi ise eskiden yarislara katilan fakat sonrasinda yas itibariyle veya sakatlik yuzunden egitim ati olan guzelmi guzel bir at ismini malesef hatirlamiyorum fotografta da net cikmamis diger tarafta jokey olabilmek icin ailesinden uzakta hipodromun yurdunda konaklayip egitimini burada devam ettiren bize gore bir cocugu andiran genc apranti. Jokey olabilmesi icin kazanmasi gereken nice yarisa bu atla hazirlaniyor, tabi egitim sadece yarislardan ibaret degil ahirlarin temizligi ve atlarin bakimindan da aprantiler sorumlu. Yaklasik 2 dakika suren bir yarisin ardindaki hayatlar ne kadar derin ve etkileyici ...
Arkada görünen "Dikkat At Isırabilir" tabelasına inat aralarındaki yakınlık ve doğallık benim de bu hikayenin bir parçası olmamı sağladı.
Bana bu fırsatı veren ve bu heyecanı yaşatan Ali Babaya ne kadar teşekkür etsem azdır.
Fotoğraf içimde kalmış ve ortaya çıkmayı bekleyen bir sevdaymış sayenizde anladım ve şimdi daha mutluyum ...
Umarım herkes hayatta kendisini mutlu edecek ancak henüz farkında olmadığı şeyleri keşfetme ve yaşama şansını yakalar...
